Podstawy badań
Badania elektrofizjologiczne w okulistyce:
- ERG (elektroretinografia),
- EOG (elektrookulografia),
- VER, VEP (wzrokowe potencjały wywołane),
- EMG (elektromiografia).
Badania te łączy to, że mierzone są parametry elektryczne poszczególnych struktur oka, oczodołu lub układy nerwowego. We wszystkich będziemy więc mieli do czynienia z bodźcami świetlnymi bądź ruchowymi, zmieniającymi różnice potencjałów elektrycznych i elektrodami zakładanymi na poszczególne miejsca, będącymi detektorami tych zmian.
ERG i EOG
Elektrody będą założone na albo na skórę kącików oczu (EOG), albo na skórę i do worka spojówkowego (ERG), oczywiście po uprzednim znieczuleniu. Bodźce świetlne i ruchy oczu wpływają na zmiany potencjałów odbieranych przez aparat mierniczy. Badania będę wykonywane zarówno w ciemności, jak i w warunkach oświetlenia.
ERG i EOG często są wykonywane łącznie. Ich wyniki służą diagnostyce rozmaitych chorób siatkówki, w tym plamki.
Zobacz też: Na pierwszy rzut oka – lampa szczelinowa
VER i VEP
Mamy tu do czynienia z zapisem zjawisk elektrycznych zachodzących w tkance nerwowej – od nerwu wzrokowego aż do kory mózgowej potylicznej. Kilka elektrod (płaskich bądź igłowych) jest umieszczanych na skórze głowy, po czym każde oko pobudza się serią błysków. W tym czasie aparat dokonuje zapisu zmian potencjałów i analizy danych.
To istotne badanie pozwala odróżnić choroby siatkówki od chorób nerwu wzrokowego i całej drogi wzrokowej. Można też określić lokalizację ewentualnego uszkodzenia, np. po urazie, zapaleniu, w wyniku reakcji toksycznych, w podejrzeniu guzów mózgu. Badanie daje także możliwość obiektywnej diagnostyki sprawności widzenia u niemowląt (przeprowadzane w znieczuleniu ogólnym) oraz u osób z nieprzezierną soczewką lub rogówką.
Polecamy: Medycyna pracy u okulisty
EMG
To badanie mięśni oczodołu, wykonywane w przypadku ich porażenia, urazu, miastenii, miopatii. Tu elektrody (małe igiełki) są wkuwane w poszczególne mięśnie, stąd badanie jest dość nieprzyjemne. Ruchy gałek ocznych pozwalają na rejestrację zmieniających się potencjałów czynnościowych. Można na tej podstawie określić stopień niedowładu, różnice występujące w pracy mięśni obu oczu, itp. EMG jest więc często stosowane w neurologii.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
